Автори /
Ната Вірлена (1987)
|
Отримані вами коментарі| Залишені коментарі| Інші коментарі
Нато, такий смуток чути... такий особистий, що страшно сказати зайве слово, щоб не зідрати раптом скоринку із ще негоїної тендітної душі...