Pochowajcie mnie i wstańcie,
I kajdany rwijcie...

Taras Szewczenko

Syn poddanego chłopa – najwolniejszy.
Wiem jego czyn i czuję jego słowo,
i widzę w twarzach bliźnich duch silniejszy,
niż broń, co strzelać do nas już gotowa.

To jego duch przechodzi między tłumem,
uśmiecha się, uściska i całuje,
i z nami staje się ognistym murem,
który bandytom nic nie podaruje.

Kobzarskie struny, struny bandurzysty
to siła ludu, z pieśni w krew płynąca,
to nasz stepowy orzeł wiekuisty,
to nasza mowa – prosta i paląca.

Wiersz poświęcony jest wydarzeniom Majdanu i roli w nich duchu wielkiego Kobzarza. Został napisany (i ogłoszony przez autora w audycji radiowej o T.Szewczence) w połowie lutego r.2014, a więc jeszcze przed zwycięstwem sił demokratycznych.